|
zdjęcie: 1 2 3 4 5 6 7 8
Piękne drzewo o wąsko stożkowatym pokroju, odporne na mróz, dorastające do 20 m wys. i ok. 6 m szer., przyrastające ok. 30 cm rocznie. Igły miękkie, długie ok. 4 cm, naprzeciwległe, grzebieniasto ułożone, jasnozielone, jesienią żółkną i opadają. Kora czerwono-brązowa, łuszcząca się. Lubi stanowiska słoneczne lub półcieniste i dostatecznie wilgotne gleby. Zalecana do nasadzeń pojedynczo lub w grupach. Forma pienna nadaje sie doskonale do nasadzeń ulicznych, osiedlowych.
Metasekwoja chińska - drzewo mało znane
Metasekwoja chińska (Metasequoia glyptostroboides Hu et Cheng) odkryta została przez T. Wanga w 1941r. w prowincjach Syczuan i Hupei, leżących w środkowej części Chin.
Do Polski nasiona dotarły w 1948r., z których otrzymano 5 sztuk siewek. Wysadzono je w Arboretum Kórnickim i Ogrodach Botanicznych Krakowa i Warszawy. Drzewa te dobrze rosną i osiągnęły wysokość ponad 20 m.
Drzewo w ojczyźnie dorasta do wysokości 35 m, a często więcej. Przyrasta szybko – rocznie ok. 45 cm. Pokrój drzewa w młodości wąsko-stożkowaty, regularny, u starych bardziej cylindryczny. Pędy dwojakiego rodzaju; drewniejące z pączkami i drugie sezonowe, jesienią opadające wraz z igłami. Pędy zielone, z wiekiem czerwono-brązowe, często już w drugim roku z łuszczącą się korowiną. Kora na pniu i konarach brązowa, złuszczająca się długimi, cienkimi płatami. Igły sezonowe, ułożone naprzeciwlegle, grzebieniasto, 1-2 cm długości i 0,2 cm szerokości, u starych drzew krótsze, miękkie, jasnozielone, jesienią przebarwiające się na żółto-brązowo i opadają razem z pędami sezonowymi. Kwiaty rozdzielnopłciowe-jednopienne. Szyszki najczęściej okrągławe do 2 cm długości dojrzewające w pierwszym roku, brązowe, wiszące na długich „szypułkach” wraz z którymi opadają. Drzewa szyszkują nieregularnie, w starszym wieku wytwarzając w naszych warunkach nasiona niezdolne do kiełkowania.
Rozmnażanie
Rozmnażanie z nasion, które obecnie są importowane z Chin jest najłatwiejszym sposobem uzyskania siewek. Nasiona wysiewamy w tunelu foliowym, w gruncie lub skrzynkach. Siewki ze skrzynek wskazane jest przepikować do doniczek „9” lub „11” w żyzne podłoże. Przyjmują się łatwo i rosną szybko. Można również rozmnażać z sadzonek zielnych w lipcu, wybierając na nie pędy drewniejące, a nie sezonowe.
Należy zwrócić uwagę na wysoką wilgotność powietrza i cieniowanie w tunelu lub szklarni, ponieważ sadzonki są wyjątkowo wrażliwe na więdnięcie. Sadzonki zdrewniałe tniemy w okresie zimowym, długości ok. 15 cm i 8-10 mm grubości i wysadzamy do tunelu.
Uzyskane siewki lub ukorzenione sadzonki do 3 lat należy odpowiednio zabezpieczyć na zimę. Bardzo dobre wyniki daje uprawa w pojemnikach.
Wymagania i zastosowanie
Metasekwoja ma przeciętne wymagania glebowe. Preferuje jednak gleby żyzne, wilgotne, a nawet podmokłe, stanowiska słoneczne.
Mrozoodporność wystarczająca, aby polecić ją do nasadzeń na terenie całej Polski. Według obserwacji autora – drzewka nabyte w Szkółkach Kórnickich w 1977r. (pochodzące prawdopodobnie od siewki uzyskanej z nasion otrzymanych w 1948r.), posadzone w lubelskim na glebie IV klasy, piaszczystej, pH 6, o niskim poziomie wód gruntowych, w czasie surowych zim, kiedy temperatury dochodziły do minus 39şC nie wykazały uszkodzeń mrozowych. Obserwacje z innych miejscowości w kraju, potwierdzają również wysoką mrozoodporność. Drzewa te obecnie mają wysokość ok. 14 m. Rosnące obok drzewo Taxodium distichum (Cypryśnik błotny) przemarzło do wysokości śniegu.
Metasekwoja należy do roślin wcześnie rozpoczynających wegetację dlatego silne, wiosenne przymrozki mogą uszkadzać młode przyrosty. Jednak szybko następuje regeneracja uszkodzeń i w rezultacie nie ma to istotnego wpływu na wzrost i pokrój drzewa.
Bardzo cenną zaletą tego gatunku, oprócz szybkiego wzrostu, dobrego znoszenia cięcia i małych wymagań glebowych jest wysoka odporność na zanieczyszczenia przemysłowe i miejskie. Ładny, oryginalny pokrój, piękne jesienne przebarwianie się igieł, predysponuje metasekwoje do szerokiego rozpowszechnienia.
Godne polecenia do nasadzeń pojedynczo, w małych grupach, ciętych, wysokich żywopłotach, szpalerach, formy pienne przy drogach np. osiedlowych. Na zachodzie Europy stanowi popularny gatunek ozdobny sadzony w parkach i ogrodach, dlatego i u nas nie powinno go w żadnym ogrodzie i parku brakować.
Z nielicznych odmian występujących rzadko w produkcji można wymienić:
M. g. ‘Goldrush’ (‘Ohgon’) - o żółtym zabarwieniu igieł. Pozostałe cechy jak u gatunku. Wyhodowana w Japonii.
M. g. ‘Moerheim’ - drzewo o zwartym, piramidalnym pokroju. Wyhodowana w 1967r. w Holandii. Mało popularna.
M. g. ‘National’ – drzewo o pokroju zwartym, wąsko stożkowatym. Wyhodowana w 1958r. w USA
M. g. ‘Miss Grace’ – forma wolno rosnąca do ok. 3 m wysokości. Igły intensywnie przebarwiające się jesienią na pomarańczowo.
M. g. ‘Matthaei Broom’ (syn. ‘Matthaei’) – zwarta, karłowa, o pokroju kulistym, dorastająca do 1 m. Znaleziona w USA jako czarcia miotła.
Literatura:
1. Senata W., Dolatowski J. 2002. Dendrologia. PWN. Warszawa
2. Bugała W. Drzewa i krzewy dla terenów zieleni. PWRiL. Warszawa
inż. Lucjan Kurowski
Gospodarstwo Szkółkarskie - Końskowola
|
